De Ping An was een vrachtschip dat in 1965 in een vliegende storm van zijn ankers werd geslagen en aan de grond liep bij Ter Heijde.Het schip werd gebouwd door Lithgows Ltd. in Glasgow en werd in 1945 te water gelaten. Na de bouw ging het varen voor de Canadian Pacific Railway Company in Londen en kreeg het de naam Beaverglen onder Britse vlag.Het werd op 29 september 1963 verkocht aan Hibiscus Ltd. London en kreeg nu de naam Bermuda Hibiscus onder de vlag van Bermuda. In april 1965 werd het verkocht naar Liberia en het management werd uitbesteed aan Teh Hu S.S. Co. Ltd. te Hongkong. Dat verklaart waarom in publicaties als thuishaven Hongkong is opgegeven. Op het schip zelf werd als thuishaven Monrovia genoemd.

Het schip ging op 23 november 1965 met machineproblemen voor anker liggen voor de monding van de Nieuwe Waterweg in afwachting van instructies uit Hongkong. Die nacht stak een zware storm op. De ankerkettingen braken en het schip raakte op drift. Het strandde in de ochtend van 24 november 1965 op het strand van Ter Heijde. De reddingboten Koningin Juliana uit Hoek van Holland en Prinses Margriet uit Ter Heijde, beide van de KZHMRS, wisten in de branding 48 opvarenden van boord te halen. De redding verliep moeizaam, omdat de Chinese zeelieden geen Engels verstonden. Het vlot trekken van het schip mislukte. Daarvoor was het schip te ver het strand op gestuwd. Het schip bleef nog enkele maanden op het strand liggen, waar het duizenden kijkers trok. In maart 1966 begon het scheepssloopbedrijf H. P. Heuvelman op het strand aan de sloop van het schip. Eind augustus van dat jaar was de sloop zo ver gevorderd dat het restant kon worden afgevoerd naar 's-Gravendeel, waar het karwei werd afgemaakt.

Stoomschip "PING AN"

De Huizer reddingboot "Prinses Margriet" liep vorig jaar motorschade op en moest daardoor uit de vaart genomen worden. Op dat moment was het de oudste nog in dienst zijnde reddingboot van Nederland.
De geschiedenis van de "Prinses Margriet" gaat terug tot 18 oktober 1948, toen aan scheepswerf Fa. A. de Jong in Vlaardingen de bouw opdracht werd gegeven voor dit nieuwe type strandreddingboot van de KZHRM . In het najaar van 1950 werd de "Prinses Margriet" in gebruik genomen en direct gestationeerd op station Ter Heijde, vlak bij Hoek van Holland.

Reddingboot "Prinses Margriet"

De "Prinses Margriet" is een boot van het type Helderse Vlet en heeft een lengte van 9.75 meter en een breedte van 3.20 meter. De romp is gemaakt van gegalvaniseerd plaatstaal, wat overnaads geklonken is. Het schip heeft een waterverplaatsing van 6 ton en een diepgang van ca. 0.80 meter. In eerste instantie werd de boot uitgerust met een 40 pk Morris benzinemotor, maar deze leverde te weinig vermogen bij slecht weer. In februari 1960 werd daarom een 63 pk Detroit dieselmotor geplaatst. Deze motor heeft het tot juli 1999 uitgehouden!!
De limabronzen schroef wordt beschermd door twee skeggen aan weerszijden.
De motorkoeling is dubbel uitgevoerd. Er is een extern waterkoelings-systeem en een gesloten kimkielkoelsysteem.
Aan boord zijn drie brandstoftanks, te weten twee hoofdtanks (aan stuur- en bakboord) van elk 80 liter en een dagtank, eveneens 80 liter groot. Tijdens zijn ‘‘diensttijd’’ op station Ter Heijde is de "Prinses Margriet" maar weinig ingezet. De meeste tochten die gemaakt werden waren oefentochten. De meest opzienbarende redding verrichtte de "Prinses Margriet" op 24 november 1965, toen het Chinese stoomschip "Ping An" tijdens een harde noordwester storm door motorstoring op het strand van Ter Heijde was vastgelopen. ’s Nachts wist de reddingboot "Koningin Juliana" van Hoek van Holland al 27 opvarenden van boord te halen in de stampende zee.  ’s Ochtends werd een tweede poging ondernomen, om de overgebleven 21 opvarenden van boord te halen. Er bleek echter te weinig water te staan voor de diep stekende "Koningin Juliana". Schipper Troost van de "Prinses Margriet" besloot hierop een poging te ondernemen in ruwe zee. Met zeer veel moeite lukte het de bemanning van de "Prinses Margriet" om alle opvarenden via de touwladder van boord te halen.

Klik op bovenstaande afbeelding om naar de website www.dorusrijkers.nl te gaan.

Klik op het logo om naar de KNRM website te gaan.

Ping An strandt in zware storm bij Ter Heijde  

Uit: Ouder Westland uit AD/HW 24 november 2005
Door: Aad van Holstein 

De 24ste november 1965 - nu precies veertig jaar geleden - staat velen in het Westland nog in het geheugen gegrift als de dag waarop de Ping An in een zware sneeuwstorm strandde. Er volgde een spectaculaire reddingsoperatie van alle 48 opvarenden. Moedige redders haalden hen van boord met gevaar voor eigen leven. Het schip was maandenlang een attractie op het strand bij Ter Heijde.

Daags tevoren op 23 november is het nog tamelijk rustig op de Noordzee. Er staat een stevige wind, maar in een speciaal gebied op zee waar schepen voor anker plegen te gaan, ligt de Ping AN. Het 9824 ton metende schip, dat onder Italiaanse vlag vaart, ligt te wachten op instructies van de reder uit Hong Kong. Het schip heeft net een grote beurt gehad in een dok in Rotterdam. Maar bij het uitvaren merkt de kapitein al dat de machines niet in orde zijn. Het schip gaat na een extra proefvaart weer voor anker om de volgend morgen af te wachten en dan terug te varen naar de Nieuwe Waterweg. Maar zover komt het niet, want intussen wakkert de wind aan. Het weerbericht luidt krachtige, tijdelijk stormachtige wind, draaiend van zuidwest naar noordwest. Het stormachtige karakter krijgt echter steeds meer de overhand. De wind neemt zelfs toe tot een zware storm. Een behoorlijke tegenslag voor de Ping An. Met motorpech en liggend op een plek, die beslist niet veilig genoemd kan worden, blijken de ankerkettingen zwaar op de proef gesteld te worden. De grotendeels Chinese bemanning slaat de schrik om het hart als een ketting het begeeft. Enorme watermassa's beuken tegen het schip en al gauw is er geen houden meer aan. Het ene anker na het andere wordt uitgeschakeld, totdat het schip een speelbal is van de intussen vliegende storm. Ten noorden van het Hoekse Noorderhoofd loopt de Ping An daarna eerst vast op een zandbank. De bodem kraakt vervaarlijk en het schip loopt scheuren op, waardoor het water maakt. Via Scheveningen Radio heeft de kapitein dan inmiddels alarm geslagen. Gevraagd wordt om een sleepboten een reddingsboot.

Om tien over vijf in de ochtend worden de kloeke Hoekse redders Van Seters en Quint gewekt. Ze moeten meteen de zee op. Het is tegen half zes als de reddingsboot de Koningin Juliana optornend tegen de sneeuwstorm de Berghaven uit vaart. Schipper Van Seters ziet kans zijn boot met veel moeite langszij de Ping An te varen. Vijf bemanningsleden worden van boord gehaald. Bij een nieuwe poging slaagt men er nog eens in tien opvarenden aan boord van de reddingsboot te krijgen. Daar is ook de vrouw van de hoofdmachinist bij, die de reis meemaakt. Een tweede vrouw en nog eens tien man krijgt men bij een derde poging veilig aan boord. Schipper Van Seters en zijn mannen leveren zo met de nog maar kort geleden in gebruik genomen Koningin Juliana een schitterende prestatie. Eerst worden de 26 geredde bemanningsleden aan wal gebracht, waarna de reddingsboot op verzoek van de kapitein van de Pin An moedig terugkeert. Helikopterhulp blijft tot zijn teleurstelling uit. Het schip wordt verder noordwaarts dichter naar de kust gedreven. Om negen uur in de ochtend krijgt men plotseling te kampen met een nieuw probleem. De radioverbinding met het schip valt uit. Er kan niet meer overlegd worden over het verloop van de redding. De sleepboten Scaldis uit Vlissingen en de Schelde uit Maassluis blijven stand-by. Als de storm enigszins is geluwd, wordt verder afgezien van hulp met helikopters.

De tot dan geredde opvarenden zijn allen Chinezen. Ze worden ondergebracht in het Groene-Kruisgebouw te Hoek van Holland, krijgen verse koffie, een warm bad en droge kleren. Een warme kachel helpt de zeelui weer wat op verhaal komen. Maar veel vertellen kunnen ze niet. De meesten spreken alleen hun moedertaal en de enige Chinees die Engels spreekt, zegt niets te willen zeggen zonder zijn kapitein en die zit dan nog op het schip zonder radioverbinding dat reddeloos verloren lijkt. De sleeppoot Schelde van Smits internationale sleepdienst kan niet dichter dan een mijl bij het schip komen, waardoor er geen sleepver bindingmogelijk is. De hevige storm duwt het schip steeds verder ]let strand op. Tenslotte blijft het staan op nog geen tweehonderd meter van de waterlijn. Boven het schip cirkelen enkele vliegtuigen van de vliegbasis Valkenburg. Het is tijd voorde Heijenaars om in actie te komen...

Redders: was al die moeite voor niks ?
Daags na hun moedige redding van 27 Chinezen Van de Ping An lopen twee redders Henk van Weer en Dave Kodde om het ver op het strand geworpen schip heen en vragen zich in goede moede af of de gepleegde inspanning en de risico's die ze genomen hebben wel noodzakelijk zijn geweest. Als iedereen aan boord gebleven zou zijn, zouden de bemanningsleden - achteraf gezien - met een touwladder zo op het strand hebben kunnen stappen. Zo denken ook andere redders erover.  De oudste geredde Chinees is de 61 jaar oude Tsui Ah Sam. Hij is met de Koningin Juliana aan land gekomen. De jongste opvarenden zijn twee jongens van 17.

Hieronder nog drie foto's die we op 26 juli 2006 ontvingen van Rien en Melanie v. d. Water
(hartelijk dank voor de foto's Rien en Melanie !)

Onderstaande foto's ontvingen we van Klaas Eldering op vrijdag 18 maart 2016.
(hartelijke dank voor de foto's Klaas !)

Klik op de afbeeldingen voor een groter formaat.